Mulu

Na 3 dagen zonder internet wordt het weer tijd voor een update van ons verslag. Dinsdag 13-11 vliegen we van Kuching naar Mulu. Dat is echter geen plaats, maar uitsluitend een national park met een resort erbij. Het vliegveld is ontzettend klein, slechts 1 landings-startbaan en het toestel moet aan het eind omdraaien om naar de terminal te gaan. Het resort ligt op 2588 meter (volgens het bordje) van het vliegveld, dus daar zouden we in 5 minuten kunnen zijn. Er staat al een minibusje klaar, waar 9 chinezen in zitten en de gids wil ons met z'n vieren met al onze koffers er ook nog inproppen. Dat gaat niet gebeuren, want volgens ons past dat niet. Met moeite krijgen ze er nog 2 koffers in en dan vertrekt het busje zonder ons, maar wel met onze koffers. Of we die ooit nog terugzien??
Na 10 minuten komt het busje terug en neemt de koffers van Jane en Fred en onszelf mee, we zijn rond 13.00 uur in het resort. Al een uur later worden we weer opgehaald door AY (spreek uit EE), voor een wandeltocht naar de Deer Cave en Lang Cave. De tocht gaat door de jungle en is 3,8 km lang, waarna we ook nog eens trap op-trap af door de grotten moeten lopen en het is al zo verstikkend benauwd! Onderweg zien we alleen insecten, rode duizendpoten en meer van dat fraais, Ay heeft alleen oog voor dit soort diertjes want hij is daarvoor aan het studeren. De Deer Cave is mooi, maar het is een vermoeiende wandeling. Er leven miljoenen vleermuizen en later zien we ze uitvliegen. Jane en ik houden het na deze grot voor gezien en wachten bij de Bat Observatory met een blikje cola en een zakje pinda's op de mannen, die nog naar de Lang Cave gaan. Dat is een druipsteengrot en ze komen er drijfnat weer uit, zweet of vocht van het druipende water?? Tussen 17.0-18.00 uur vliegen de vleermuizen in zwermen naar buiten om te fourageren, ze vormen grote spiralen in de lucht. Mooi om te zien, maar ondertussen moeten we ook weer het hele wandelpad van 3,8 km terug in het donker lopen naar het resort. Iedereen is het inmiddels goed zat, en we gaan na aankomst meteen aan het diner. Wat valt dat tegen, de keuze is beperkt en wat er is, is of niet warm, of niet lekker. Dan maar aan de toetjes met koffie, het vult de maag ook. Na een lekker warme douche (wel eerst even 20 minuten de boiler opwarmen) gaan we slapen.
De volgende ochtend (woensdag) worden we al vroeg opgehaald voor een boottochtje van een half uur naar 2 andere grotten, de Clearwater Cave en de Cave of the Winds. Jane en ik skippen de eerste (onze benen/knieën werken niet echt mee) en lopen direct door naar de picknickplaats, een ware oase van rust in de jungle. Fred en Rob zijn de diehards die met Ay wel naar de Cave of the Winds gaan. Ook hier komen zij bezweet weer uit. Dan is het tijd voor koffie/thee en daarna beklimmen we de tweehonderd (!) treden naar de ingang van de Clearwater cave. Jane gaat opnieuw niet mee, maar ik wel. Bij de ingang rusten we even uit om op adem te komen (ik heb echt geen conditie), want ook het wandelpad door de cave bestaat uit trappen op en af. Veel valt er niet te zien, behalve een kristalheldere rivier die door de cave stroomt, het silhouet van Abraham Lincoln uitgesleten in de rotsen en de Garden of Eden, een groene oase op de plaats waar de zon in de grot doordringt. Een vermoeiende klim- en klauterpartij brengt ons tenslotte weer naar de ingang terug. Er wordt gepicknickt met rijst, kip en groente en meloen als nagerecht. Koffie en thee zijn er ook. Dan gaan we weer met de boot terug naar het resort. Om 15.00 uur spreken we af voor een drankje met Fred en Jane, dan begint nl. het happy hour. Best vreemd, op het bord staat: buy 2, get 1.Fijn happy hour voor de bar, dachten wij. We blijken het verkeerd te begrijpen, want je koopt er 2 en krijgt er nog 1 gratis bij, maar het geldt alleen voor bier. Jane en ik nemen een cocktail Flurry of Snow met orange juice, mango juice, pineapple juice grenadine en een bolletje vanille ijs. Helaas is het ijs op, dus dan maar zonder ijs. We zitten in de lounge, die feitelijk buiten is, want het hotel wordt gerenoveerd. Leuke plek, maar opnieuw muggen. Er zit nu een muggenbult onder mijn oog, waardoor het lijkt alsof ik wallen heb, maar daar zit vocht in. Mijn linkerbeen is zo goed als normaal, nu is echter m’n rechterbeen aan de beurt, wat jeukt en dik wordt. Na een douche gaan we weer naar het lopend buffet en is het daarna al weer tijd voor een nachtje slapen. Vanaf ons balkon zien we eekhoorntjes lopen in de boom en de hagedisjes klimmen heen en weer langs de stam. Ook vliegen er vleermuizen rond, als ik even ga roken. ’s Avonds begint het weer te hozen en dat gaat de hele nacht zo door.
Donderdag kunnen we uitslapen, onze vlucht naar Kota Kinabalu(KK) is pas om 14.40 uur en we worden om 13.30 uur weggebracht met het busje van het hotel. Alle tijd dus om koffers in te pakken en nog te lunchen met een heerlijke clubsandwich. Binnen 5 minuten zijn we weer op het piepkleine vliegveldje van Mulu, waar we inchecken en bij Terminal 1 gaan zitten. We vliegen met een tussenstop op Miri naar Kota Kinabalu. Na 40 minuten zijn we op Miri geland en wij blijven gewoon zitten op de eerste rij. Blijkt dat we dus uit moeten stappen, met paspoort naar de immigratie en dan weer het vliegtuig in mogen. Wat een grote onzin, alleen omdat we van (provincie) Sawarak naar Sabah gaan? Het moet niet gekker worden! We krijgen niet eens een stempel in ons paspoort, alleen de boardingpas wordt afgestempeld! Aangekomen op KK staat de reisleidster Gwenda al op ons te wachten. De vlucht had nl. een half uur vertraging. Het regent hier weer flink en Gwenda zet ons in de bus naar het hotel. Ze is zeer efficiënt en resoluut, vertelt wat we de komende dagen gaan doen, hoe laat we op moeten, of we een wake-up call willen en een ontbijtpakket voor over 2 dagen enz. Ze regelt het allemaal keurig en in no time. We komen aan bij het Novotel, wat een luxe kamer, het lijkt wel een suite!! Wow, mooie grote ruimte met ingebouwd flatscreen, ligbad en gratis internet op de kamer. Super hoor, hier wil ik wel een paar dagen blijven. Rob en ik gaan nog even naar het aanliggende winkelcentrum voor een nieuw horloge (mijne staat stil, zal wel door de vochtige warmte komen) en een lange broek die we nodig hebben in de jungle over een paar dagen. Het winkelcentrum is zo groot, dat we verdwalen en het hotel niet meer terug kunnen vinden. Dat hebben we dan maar even gevraagd aan een bewaker, die ons keurig de weg wees.
Morgen (vrijdag) gaan we met een speedboot naar 2 verschillende eilandjes hier voor de kust, waar we mogen snorkelen en zwemmen. Er is een bbq lunch op een van de eilanden bij inbegrepen, maar de excursie is afhankelijk van het weer. Meestal is het hier ’s ochtend goed en gaat het vanaf een uur of één regenen. We zien het wel. Jullie horen het van ons.
@ Joyce: Over een paar dagen gaan we nog naar een Orang-Oetang opvang, hopelijk zien we ze daar wel!!